Όταν είμαι με τις φίλες μου
Βγάζω το ρολόι Κάθομαι στο πάτωμα με πόδια γυμνά Μιλώ άσχημα Ενίοτε βρίζω Γελώ δυνατά. Παίζω μαζί τους παιχνίδια Θυμώνω πάντα όταν χάνω. Κάποιες φορές πίνω επιπόλαια, βουλημικά και χωρίς μέτρο Όταν είμαι με τις φίλες μου δεν είμαι ο εαυτός μου αφήνω αυτόν τον σιχαμερό τύπο για τις άλλες ώρες, τις κοινές δεν υπάρχουν όρια μπορώ να είμαι …
Κάμπια
Μη με βοηθάτε, μη μου σπάτε το κουκούλι, τα άκρα μου στέκουν ακόμα ατροφικά, τα φτερά μου νωπά, η μεμβράνη μου είναι ο σταυρός μου και ράφτηκε από μένα. Δεν υπολογίζω το χρόνο, είναι οξυγόνο και δεν αρκεί, πιθανότατα δε θα τα καταφέρω. Τόσα και τόσα σιχαμένα έντομα το ξέρουν ποτέ τους δε θ’ ανθίσουν πεταλούδες Εγώ στην τελική …
