Ξαστεριά Απόψε
Μαθημένη πια Τρίβω τα μάτια μου στο χώμα «Σώπα καταραμένη, σώπα πανάθεμά σε μην μετράς άστρα θες να βγάλεις κότσια; στα χέρια σου στο είναι σου αίμα να τρέχουν οι πληγές; Πάψε κακομοίρα μου τα κλάματα κι ακούν το φεγγάρι είναι στη χάση Νοέμβρη μήνα δεν καρπίζουν οι συκιές και η μπάμπω- Μάζλι πέθανε!» Τόσα χρόνια τόσα …
Η Δευτέρα
Ανεπαίσθητα μεσημέριασε η Κυριακή κέρνα με ακόμα ένα φίλε όσο κι αν το επιθυμώ δεν ευχαριστιέμαι τις μετρημένες ώρες προσπαθώ τουλάχιστον για την Δευτέρα να μην έρθει Η πουτάνα πάντα έρχεται!
