Θραύσματα Φυγής
Κλουβί δίχως κλειδαριά δεν είναι κλουβί Γι’αυτό κι εγώ, που τόσο πολύ κορόιδεψα τον εαυτό μου καιρός να τολμήσω για το παράλογο. Στο πρώτο πεντάλεπτο κουράστηκα, μα έτρεξα σαράντα Έπειτα ξήλωσα τις φτέρνες μου αλύπητα δω ,μια φορά, δεν ξαναπατάω. η φωνή της ελευθερίας
Θραύσματα ειλικρίνειας
Όταν γίνομαι ανυπόμονη λερώνω με στάχτες τα σκεπάσματα καίω δάχτυλα με τον αναπτήρα τα πέλματα κάνουν στάμπες στα ντουβάρια πιο τρομακτικές όμως είναι οι τάσεις απολογισμού Δεν υπάρχει ηρεμία μπήκε μέσα μου καλοπροαίρετη ύπαρξη μα δεν έμεινε ποτέ Όταν γίνομαι ανυπόμονη, πιστεύω κάπου κάπως θα υπάρχει διαφυγή Δε τη βρίσκω …
