Για την Ντίκινσον
Οι μέλισσες δε σ’ αφήνουν να ησυχάσεις χρυσή σε τριβελίζει κάτω απ’ το δέντρο που πρώτα ονειρεύτηκες τον αγαπημένο μετά το θάνατο δίχως ποτέ να σε κεντρίσει. Κάποτε σκέφτηκες να μεθύσεις απ’ το ώριμο κρασί μες στο παλιό βαρέλι να γεννοβολήσεις άγνωστες λέξεις ηδονής. Τότε θα το τέλειωνες το γράμμα. Νηφάλια ήξερες μόνο να φλογίζεσαι. Θα σου πω …
Θραύσματα Φυγής
Κλουβί δίχως κλειδαριά δεν είναι κλουβί Γι’αυτό κι εγώ, που τόσο πολύ κορόιδεψα τον εαυτό μου καιρός να τολμήσω για το παράλογο. Στο πρώτο πεντάλεπτο κουράστηκα, μα έτρεξα σαράντα Έπειτα ξήλωσα τις φτέρνες μου αλύπητα δω ,μια φορά, δεν ξαναπατάω. η φωνή της ελευθερίας
