Κάμπια
Μη με βοηθάτε, μη μου σπάτε το κουκούλι, τα άκρα μου στέκουν ακόμα ατροφικά, τα φτερά μου νωπά, η μεμβράνη μου είναι ο σταυρός μου και ράφτηκε από μένα. Δεν υπολογίζω το χρόνο, είναι οξυγόνο και δεν αρκεί, πιθανότατα δε θα τα καταφέρω. Τόσα και τόσα σιχαμένα έντομα το ξέρουν ποτέ τους δε θ’ ανθίσουν πεταλούδες Εγώ στην τελική …
Οι άνθρωποι
Posted by Κάμπια on Sep 14th, 2014 in Βιτριολικά, Ποίηση
Μη μου το θυμίζεις και μη μιλάς γι’ αυτό δεν είναι όλα τα συναισθήματα ν’ αγγίζουν επιφάνεια δεν είναι όλες οι λέξεις να γεμίζουν τη σιωπή Οι άνθρωποι αρέσκονται να μοιράζονται τις δυστυχίες τους δίχως ποτέ τους να σκεφτούν ότι η μοιρασιά τους είναι άδικη Ο πόνος πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα οι στιγμές χαραμίζονται σπασμωδικά και ποικιλοτρόπως …
