Φωνάζω το όνειρο να πιάσω
μα στη ζωή ξεφεύγει
με τα μάτια μου κλειστά
πάντα το όνειρο μένει.
Σαν το νερό μέσα στις χούφτες
χάνονται στο βλέμμα μου οι λέξεις
όταν τη νύχτα μου ζητάς
σε ήλιους να πιστέψεις.
Στη χρυσή ακτή τα κύματα
αστέρια που αρμενίζουν.
Γιατί αυτή η μορφή;
Με το βέλος μου τρύπησα τα σύννεφα.
όνειρα γλυκά…