Μεσοχρονίς, εν τω κεκλιμένο της έκλειψης,
της έλλειψης, της πλήξης και της έκπληξης,
αλαβάστρινοι έρωτες ιδιαζόντων καλειδοσκοπίων,
πλουμιδιζόντων αντικατοπτρισμένων αισθημάτων
και πλινθοπερικλείστων διακεκαυμένων συναισθημάτων,
στροβιλίζονται εντός,
επιμελώς περιπεπλεγμένων αποξηραμένων πραγματικοτήτων,
φωσφοριζόντων ονειρογέννητων υποσυνειδήτων,
αφομοιωνούντων, εκλάμψεων,
μελιτόχροων εκστάσεων,
περίακτων περιστάλσεων,
ελλειπτικών τροχιών ατέρμονων αναζητήσεων,
μπελ επόκ άλλων υπάρξεων,
εν είδη αναφλέξιμης κυματοειδούς επιθυμίας,
μιας απορυθμισμένης φαντασίας
ευσύνοπτης υπέρβασης,
σε μια πορεία με προσανατολισμό
μια ερωτική ιδιοσυγκρασία,
που αδημονεί για την απερίγραπτη εκείνη ηδονή
που στωικά αιώνες καρτερεί ,
γονυπετείς ,
για ένα χειροφίλημα.
Χρόνης Κατσινόπουλος
Κυρτώσεις επισκέψεις ασάλευτης σκολίωσης.
-Αχάριστη ύπαρξις! οι πράξεις σου περιπτερίζουν
στοιχειά i επί των πολλαπλασίων τους
πλασάρονται ως άλλοι κυματιστές τού κάλλους.
Όταν θα ‘ρθεις, να ΄χεις φύγει προ πολλού
άτυπες πόρνες συγκλίνουσες και παραπαίουσες
βωμολοχούν το έντρομο συμφέρον τής μπουγάδας:
μια ακολουθία με όρια σπερματικά
“είσαι ο l κι αυτό δεν τ’ αλλάζει ούτ’ ο Φλιτ”
Και μετά;
Μετά! μετά έσβησα το τσιγάρο στη λεκάνη.
Καλύτερα να το κατάπινα
καλύτερα να βουτούσα τη γλώσσα στη φορμόλη
να κανα το σάλιο μου χολή
παρά στα γόνατα να σου γλειφά το χέρι.
Η λεκάνη δεν είναι μέρος για φιλιά.