Όταν περιμένει τα λεωφορεία
λιώνει ξένα αποτσίγαρα στο πεζοδρόμιο
σκοτώνοντας τα παιδιά της αναμονής, σαν να ‘τανε μυρμήγκια
μια τυφλή κίνηση
λάθος από την αρχή.
Είχε σκληρά πόδια από πάντα
επιδεικτικά τα ‘βαζε γυμνά
μες στις τσουκνίδες για την μπάλα
τις εποχές που την κοστολογούσαν
με τις μελανιές και τα γδαρμένα γόνατα.
Πότε τα πρωτοξύρισε
πώς το καβάλο έγινε εμπόδιο
ανάθεμα κι αν θυμάται
μόνο που το ‘θελε να ‘ναι άντρας
και τώρα που δε θέλει
(έτσι ατίθασο που έμεινε)
Να τους εκδικηθεί;
Το νέο καλοκαίρι
Τριάντα αγοροκόριτσα κάτω απ’ τα βλεφαρά μας,
τριάντα αγοροκόριτσα σ’ έναν αγρό με στάχια,
πέταξαν τα φουστάνια τους κι όλος ο κάμπος καίγεται,
πέταξαν τα φουστάνια τους κι ο αγέρας χλιμιντράει !
Τριάντα αγοροκόριτσα βάζουν φωτιά στον ύπνο μας
δίνουν βουτιές στον ύπνο μας και πέφτουνε τα στάχια
τριάντα αγοροκόριτσα ρίχνουν τον ήλιο ανάσκελα,
σκορπούν τις πέρα συννεφιές με χίλια μπόγια νιάτα !
Σ’ εξήντα οργιές, σ’ ογδόντα οργιές φωτιά σκορπιέται η γύμνια τους,
σε χίλιες τόσες δρασκελιές σκάει το μεσημέρι,
και μες απ’ τα ρουθούνια του ταυριά γιομίζει ο κάμπος !
Μήτσος Λυγίζος
ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά