Την μέρα που την έφερε εδώ – δεκατέσσερα χρόνια πριν- στον 24ο όροφο, το πρώτο πράγμα που της έδειξε ήταν αυτό, το πραγματικά μεγαλοπρεπές δωμάτιο. Είχε σχεδόν ίδιο εμβαδόν με το σαλόνι και σχεδόν τριπλάσιο από την κεντρική κρεβατοκάμαρα τους. Ήταν ανακαινισμένο πρόσφατα. Η γυαλάδα του σκούρου ξύλου που έντυνε τους τοίχους ήταν εκθαμβωτική. Οι κυματισμοί πάνω στην επιφάνεια του ξύλου έμοιαζαν ζωντανοί. Από την πρώτη στιγμή, αν και δεν γινόταν να μην θαυμάσει την ομορφιά της, θεώρησε πως ήταν πολύ «βαρύ» δωμάτιο για το γούστα της. Έτσι μάλλον υποσυνείδητα, το δωμάτιο αυτό πήρε το χαρακτηρισμό «δωμάτιο τού».
Άναψε το διακόπτη. Έδιωξε τις σκέψεις περί αδιακρισίας και κατευθύνθηκε στο δεξί συρτάρι. Εκεί όπου ο Τζον κρατούσε τα παλιά σημειωματάρια τού. Το δρυίνο δάπεδο έστελνε κύματα ζεστασιάς στα γυμνά της πέλματα. Συνέχισε να στροβιλίζεται στους ρυθμούς του Μπάρι Γουάιτ που τραγούδούσε «..βαθιά, πιο βαθιά» . Τράβηξε το συρτάρι. Υπήρχαν αρκετά πανομοιότυπα σημειωματάρια. Όλα σφραγισμένα από κείνο το παλιομοδίτικο λαστιχάκι. Διαφόρων αποχρώσεων αλλά ίδια σε μέγεθος και σε πάχος. Η Άσλει ακόμα μια φορά ένοιωσε την ίδια αίσθηση. Δίστασε για μερικές στιγμές. Σχεδόν αμέσως, η αρίθμηση στην λεπτή τους ράχη, την έκανε να ξεχάσει όποιον ενδοιασμό.
Ο δικός της, τυχερός αριθμός ήταν για πολύ κόσμο γρουσούζικος. Χωρίς καμμιά επιπλέον σκέψη, πήρε στο χέρι της το σημειωματάριο με το νούμερο 13. Έβγαλε το λάστιχο προσεκτικά και ξεκίνησε να το ξεφυλλίζει. Ημερομηνίες. Ήταν γεμάτο από τέτοιες. Γραμμένες με τον γραφικό του χαρακτήρα. Στοιχισμένες η μία κάτω από την άλλη χωρίς κανένα σχόλιο. Κάθε σελίδα είχε δέκα ημερομηνίες. Τρεις σελίδες για κάθε μήνα. Μια κενή και συνέχιζαν, οι επόμενες δέκα. Ξεφύλλισε μέχρι τον Ιούλιο. Έφτασε στην τρίτη σελίδα του μήνα. Έλεγξε την εικοστή πέμπτη ημέρα. Υπήρχαν δύο γράμματα σημειωμένα δίπλα στην ημερομηνία και ένας αριθμός. «Α, Γ-29». Χαμογέλασε πλατιά. «Άσλει Γενέθλια-29». Πήρε το σημειωματάριο με το νούμερο 14. Στην ίδια ακριβώς σελίδα, στην ίδια ημερομηνία υπήρχαν τα ίδια γράμματα. Α και Γ. Άλλαζε μόνο αριθμός. «30».
Κάθε υποψία αδιακρισίας χάθηκε, αμέσως μόλις κατάλαβε την σειρά με την όποια αριθμούνταν τα αυτοσχέδια ημερολογία του Τζον. Έπρεπε να ανατρέξει στο νούμερο 6. Τοποθέτησε στην σειρά τους τα υπόλοιπα και πήρε με ανυπομονησία το ημερολόγιο. Το ξεφύλλισε ενώ χόρευε από την χαρά της. Βρήκε τον μήνα. Γύρισε την σελίδα στην ημερομηνία και δίπλα ακριβώς υπήρχε ένα ερωτηματικό και το γράμμα Σ. Στην προηγούμενη δεν υπήρχε καμμιά σημείωση. Ούτε και στην επόμενη. Σκέφτηκε πως αν ο Τζον σημείωνε τα πάντα αυθημερόν, τότε η γνωριμία τους, του είχε δημιουργήσει απορίες. «Ίσως..» Όπως και να έχει η έκπληξη της, ήταν ασφαλής και αυτό ήταν το ζητούμενο.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12