Ο άντρας γέλασε πιο δυνατά απο κάθε άλλη φορά.
«..σαν βιντεάκι με εξωγήινους στο γιουτιούμπ»
Ήταν η σειρά του Τζον να γελάσει. Ένα γάργαρο ξεκαρδιστικό γέλιο απλώθηκε σταδιακά στο πρόσωπο του. Ο επισκέπτης γέλασε και κείνος μαζί του αλλά μετά από λίγο έμεινε να τον κοιτάει σαστησμένος. Μάλλον θεώρησε πως ο αντισυμβαλλόμενος τρελάθηκε.
Ο Τζον σκούπισε τα δάκρυα τα μάτια του και μερικές στιγμές μετά, βρήκε την ανάσα του.
«Ξέρεις ..επειδή όπως είπες και συ, είμαι άνθρωπος του Νόμου, υπάρχουν παρατυπίες στο συμβόλαιο. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να βάλεις ανήλικο να υπογράψει.Το έκανες όμως! Το προσπερνώ. Δύσκολα, αλλά το προσπερνώ. Μετά προπάθησες με δόλιους τρόπους να οδηγήσεις τον αντισύμβαλλομενο σε παρανομία ..»
Ο επισκέπτης προσπάθησε να τον διακόψει γρυλλίζοντας με περιφρόνηση πως δεν ήταν δυνατόν να κινηθεί με το «σταυρό στο χέρι». Η έκφραση τον έκανε να αηδιάσει. Ο Τζον είπε πως δεν έπρεπε να ξαναδιακόψει και πως ήταν υποχρεωμένος να τον ακούσει, όπως και ο ίδιος έκανε νωρίτερα.
«Εφόσον η δολιότητα από μέρους σου έγινε γνωστή, τότε θα σου αποκαλύψω τις άμυνες μου ενάντια στις παραπάνω παρατυπίες.Ήξερα πως τίποτε από αυτά που είχα δεν ήταν ουσιαστικά δικό μου και πως κάποια ημέρα,ο ιδιοκτήτης τους θα έρχόταν να τα διεκδικήσει και μάλιστα έντοκα. Έτσι έχοντας την προσοχή μου στραμμένη στην ουσία, επικεντρώθηκα στο μοναδικό πράγμα που δεν θα μπορούσες να διεκδικήσεις. Την Άσλει.. »
Ο επισκέπτης απόρησε για μια στιγμή.
«Άσλει? Ω! Ναι, μιλάς για το πτώμα στην κρεβατοκάμαρα..συνέχισε»
«Αν και αυτός ήταν ο αντικειμενικός σου στόχος, είτε με το ψεύτικο στήθος της Σούζαν, είτε με το ψεύτικο τηλεφώνημα, η Άσλει δεν είναι πτώμα..»
_
[..] Η σφαίρα πέρασε δίπλα από το δεξί της αυτί και χώθηκε στο σατέν μαξιλάρι. Ένοιωσε τα πόδια της, να τρέμουν. Κατέρρευσε ακαριαία. Ο Τζον την είχε πυροβολήσει. Ο Τζον Φάουστερ, ο αγαπημένος σύντροφος της, είχε χάσει την εμπιστοσύνη του απέναντι της. Ναι! εντάξει. Ίσως αυτό το σκηνικό που αντίκρυσε να παρέπεμπε σε απιστία. Η απογοήτευση τής όμως, πήγαζε από το γεγονός πως δεν περίμενε, μια στιγμή για να την ακούσει. Να της δώσει χρόνο να του εξηγήσει. «Τα ξέρω όλα» είπε και σαν κακός δικαστής, την καταδίκασε ερήμην.
Χτύπησε στην παχιά μοκέτα και οι αισθήσεις χάθηκαν.
_
«Γνώριζα επίσης πως όλα-ακόμα και το σπίτι που κατοικώ- έπαιζε το ρόλο του ενυδρείου. Οι σκέψεις μου ήταν γνωστές σε σένα. Απλώς, χωρίς να το υπολογίσεις η συντήρηση του ανελκυστήρα και το κλιμακοστάσιο έγινε το θέατρο για να παίξω το ρόλο του εκδικητικού σύζυγου.Όπως ίσως αντιλαμβάνεσαι, το σχέδιο σου απέτυχε. Ως συνέπεια των παραπάνω, κρίνω πως το συμβόλαιο δεν έχει καμμιά ισχύ. Άρα μπορείς να πηγαίνεις, κύριε ..δεν ξέρω και το όνομα σου!»
Ο Τζον Φάουστερ είδε τον επισκέπτη του να σφίγγει τα δόντια του. Οι μύες της σιαγόνας τεντώθηκαν και χαλάρωσαν αρκετές φορές. Τα ρουθούνια του ανοιγόκλειναν. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Ο Τζον Φάουστερ είχε κερδίσει και χαμογελούσε ήρεμα. Ο επισκέπτης σηκώθηκε.Τσαλάκωσε το κιτρισμένο χαρτί στην σφιγμένη παλάμη του και όταν την άνοιξε, δεν υπήρχε τίποτε παρά μόνο σκόνη. Την φύσηξε, με μια θεατρική κίνηση.
«..είσαι σκληρός πελάτης, Τζον Φάουστερ.» του είπε «Θα τα πούμ..»
Το βλέμμα του πέρασε πάνω απο το κεφάλι του Τζον. Καρφώθηκε πίσω, στην βοηθητική πόρτα του σαλονιού που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια. Ο Τζον γύρισε και κείνος απότομα. Η Άσλει στεκόταν ολόγυμνη μπροστά τους. Η χλωμή της επιδερμίδα σαν άνυδρο τριαντάφυλλο, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα κόκκινα μάτια της. Ήταν φανερό πως έκλαιγε.
«..Άσλει!» πρόλαβε να πει ο Τζον καθώς πετάχτηκε απο την πολυθρόνα. Εκείνη χωρίς να καμμιά εκφραστικότητα, σήκωσε το περίστροφο και ακούμπησε την κάννη στα ξανθά ατημέλητα μαλλιά της.
«Μη..!» Είδε τους κόμπους των δακτύλων της να ασπρίζουν καθώς σφίγγονταν σαν φίδια γύρω απο την λαβή και την σκανδάλη. Η φλόγα της εκπυρσοκρότησης έκαψε μια τούφα από τα μαλλιά της. Η σφαίρα τρύπησε το κρανίο της και χώθηκε αδιάκριτα ανάμεσα στις σκέψεις της. Κατέρρευσε μπροστά στα μάτια του. Έπεσε πάνω της. Ο Τζον επαναλάμβανε συνεχώς το όνομα της ανάμεσα στο γοερό κλάμα του. Το αίμα ανακατευόταν με τα δάκρυα του.
Ο επισκέπτης γονάτισε δίπλα του.Τον χτύπησε συγκαταβατικά στον ώμο. «Δυστυχώς χάσαμε Τζον. Εάν δεν είχα βιαστεί..» είπε ξεφυσώντας. «Αφού όμως βιάστηκα και το Συμβόλαιο καταστράφηκε, μήπως θα ήθελες να κάνουμε ένα καινούργιο? Νόμίζω πως οι περιστάσεις το απαιτούν»
Τράβηξε ένα χαρτί από την εσωτερική τσέπη του παλτού του και το κράτησε ανάμεσα τους. Είχε εκείνο το χαμόγελο που έκανε τους κοπτήρες του να γυαλίζουν. Το ίδιο χαμόγελο που τον έκανε να δείχνει άσχημος. Ο Τζον κάρφωσε το βλέμμα του στο κιτρινισμένο χαρτί.
«..λοιπόν τι λες ?»
Τέλος
Γιώργος “Rafael B” Σκαγιάκος

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12