Προπάντων
Άσε καταμέρος τους εγωισμούς.
Έλα να με φιλήσεις τώρα
που το αίμα μου βράζει.
Κι αν κάψεις το κάτω χείλος στον χοχλό
δεις τα μαλλιά μου να ζωντανεύουνε στα χέρια σου
σαν φίδια
σου πάρω κόντρα με τα ματόκλαδα την καρωτίδα
Κι αν φοβηθείς
(Τα μισά μου κότσια να ‘χες…)
Πες ψέματα
Πες πως τάχα δεν είχες όρεξη
Πες, τάχα ,πως πλανήθηκε η αίσθησή σου!
