Από την ποιήτρια Ντέπη Φαρκάτση
Σταμάτα να ονειρεύεσαι λεπίδες,ψαλίδια και μαχαίρια να δίνουν ρυθμό σε ένα κόκκινο χορό,
απομάκρυνε απο κοντά σου όλα τα αιχμηρά αντικείμενα και ύστερα κοίτα στον καθρέπτη:
‘βλέπεις;είναι ο καινούριος σου εαυτός’
Θεραπευμένος και κατά τύχη ζωντανός
-‘μην ξεχνάς να παίρνεις τα χάπια σου’,είπε ο γιατρός
Τα γαλανά μάτια του επιβλητικά και αριστοκρατικά
με καρφώνουν,
-‘δεν μπορώ πια να σου κρυφτώ,ήρθα σε εσένα σε κομμάτια
κι εσύ με έχτισες ξανά από την αρχή,κομμάτι-κομμάτι,
τώρα νιώθω ολόκληρη και καθαρή,
οι ουλές μου έχουν πια θεραπευτεί’προσθέτω
Σταυρώνει τώρα τα χέρια του και ομολογεί:
-‘πάντως ακόμη, ώρες-ώρες με τρομάζεις’
Με βλέπει να χαμογελάω,
Ναι η αλήθεια είναι πως έμαθα πια να χαμογελάω ,αυτός μου δίδαξε,
Ακόμα κι αν είναι ψεύτικα
Κι αυτό αρκεί για σήμερα
το γέλιο είναι φάρμακο …προσοχή μόνο… σε αυτούς που γελάνε πολύ.. 🙂
Μ’ αρέσει πολύ το στιλ σου Ντέπη…κι αυτό αρκεί για σήμερα!