μονάχος ανεβαίνεις το βουνό και καρτεράς αλλόφρων αίμα
Το σάπιο χνώτο της βροχής, δύο εβδομάδων γένια
περνάς με λίπος το κατσιασμένο δέρμα
να γλιτώσεις απ’ το κρύο
σε περονιάζει η λύσσα,
πατάς την κορυφή
και φτύνεις απάνω στις κοτρόνες βλέννα.
εμβόλιμο… μανία για ελευθερία