Από την περπατησιά της ξεχωρίζει η λέαινα
μπουκωμένο ανάστημα συσσωρευμένα μυστικά
Υποπτεύομαι πως θα ‘ναι η τελευταία μάχη.
Σκούπισέ μου το πηγούνι, στάζει
η γλώσσα μου πλέον δεν αρκεί
Μην ξεχάσεις πριν τον ύπνο την ευχή
“Ζήσε σήμερα κι άσε τους άλλους να πεθάνουν.
Ζήσε σήμερα και στην πορεία σου φάε μερικούς.”
Η λέαινα σκοτώνει για να τραφεί, σπανίως από εκδίκηση και σπανιότερα υπό συνθήκες άμυνας…. Εσύ;
Μα το λέει ξεκάθαρα… Για να περπατάω…
Ζήσε σήμερα με την ελπίδα να μην φαγωθείς, με την ελπίδα να αντέξεις.
Πότε μη σκύψεις το κεφάλι.
Συνέχισε έτσι δυνατά.
Κορίτσι ευχαριστώ.