Όλα άρχισαν σωστά
γεννήθηκε γιατί την ήθελαν με κάθε κόστος
άνοιξε το στόμα
έγινε μαύρη τρύπα και μεγάλωνε
Στις απόκριες ζήτησε την στολή των μεγάλων, κλαίγοντας
της την έραψαν κατάσαρκα
«Πεθαίνω απ’ αυτό»
Πρώτα έμαθε για τον κόσμο
που κέντρο του είναι ο άνθρωπος, όχι αυτή
διαμελίστηκε, έφαγε τον πατέρα της
άργησε, βρήκε άνδρα στα 17
«Πεθαίνω απ’ αυτό»
Είπε, κι αν γεράσω;
φίλησε την εικόνα
έγλειψε τα χείλη, επικράθη
κάρφωσε το μυαλό της σε ένα παλούκι να το φάνε οι μύγες
με τους στίχους άλλωστε προκοπή δεν είδε
«Πεθαίνω απ’ αυτό»
Συχνά, μαζί με τα γλωσσόφιλα κατάπινε χολή
κάποτε την ξερνούσε
σκέφτηκε πως πρέπει να ξηλώσει το σαρκίο, αντ’ αυτού
κατασπάραξε τον εραστή της
έγλειψε μέχρι και τα κόκκαλα
τον έκανε φίλο
«Πεθαίνω απ’ αυτό»
Τότε κατάλαβε ότι η Πείνα είναι η πιο μεγάλη δύναμη
και πήγε για τη μεγάλη λεία
πιο πολύ τους έριχνε από βίτσιο
κι έτρωγε όλο έτρωγε
δίχως σταματημό
«Πεθαίνω απ’ αυτό»
Εκείνη την άφησε για το τέλος
γιατί την ήξερε
γιατί την περίμενε
επειδή δεν φοβόταν
«Άντε να τελειώνουμε» της φώναξε
«να μη σώσω και ζω τη μέρα που όλο κατηγόρια θα μου πεις
Μάνα! Πεθαίνω απ’ αυτό!»
ε ρε πείνες…
Έτσι που το πάμε…
Έγινε μαύρη τρύπα και μεγάλωνε…