Απ’ τις κορφές θα δεις πώς ετούτη η γη ισορροπεί στη θάλασσα. Λαγόνια, μασχάλες, κόρφοι και σπηλιές. Τα κύματα μοιράζονται δίκαια. Στο βάθος αγκυροβολημένος ο Μοριάς. Λόγος στέρεος.
Απ’ τις κορφές θα νιώσεις πώς ετούτη η θάλασσα θηλάζει τον ουρανό. Νησιά, χερσόνησοι, σκόπελοι και πλοία. Καβάλα πάνε οι θηλές στα κύματα. Στο βάθος λικνίζεται ο Μοριάς. Ανασαιμιά του έρωτα.
Η νύχτα θα φορτώσει στην αστροφεγγιά και τόπους και βαρύτητα. Τις άλλες ώρες, όταν το φως τσαλακώνει τις έννοιες, όλα βυθίζονται στη διαύγεια του πλήθους.
Το ακατόρθωτο αφήνει ίχνη.
Διά ξηράς
Ιτέα, Δεσφίνα, Αντίκυρα, Δίστομο
Του Σταύρου Σταμπόγλη
Από τη συλλογή “Με την πλάτη στο παρόν”, εκδόσεις Κέδρος
